ජනලේඛන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුවේ නවතම වාර්තාවට අනුව, දිස්ත්‍රික් මට්ටමේ මිලියන තුනකට අධික සංක්‍රමණික ජනගහනයෙන් 40.6% ක් විවාහය හේතුවෙන් කොළඹ (16.7%) සහ ගම්පහ (16.8%) දිස්ත්‍රික්ක වෙත සංක්‍රමණය වී ඇත. 2024 දී සිදු කරන ලද නවතම සංගණනයට අනුව, මුළු සංක්‍රමණික ජනගහනය 3,167,263 ක් වන අතර, ඉන් 40.6% ක් (1,285,909) ප්‍රධාන වශයෙන් පදිංචිය වෙනස් කර ඇත්තේ විවාහය නිසාවෙනි. අනෙකුත් සැලකිය යුතු හේතු අතර රැකියා හෝ රැකියා සෙවීම (17.1%), පවුල් අවශ්‍යතා (16.2%), සහ ස්ථිර පදිංචියට නැවත පැමිණීම (11.3%) ඇතුළත් වේ. අධ්‍යාපනය සඳහා සංක්‍රමණය 6.5% ක් වූ අතර, අවතැන්වීමෙන් පසු නැවත පදිංචිවීම 3.3% ක් විය. ආපදා (1.6%), සංවර්ධන ව්‍යාපෘති (1.3%) සහ ආගමික කටයුතු (2.1%) හේතුවෙන් සංක්‍රමණය වූයේ කුඩා ප්‍රතිශතයකි. කලාපීය වශයෙන්, උතුරු පළාතේ මුලතිව් දිස්ත්‍රික්කය සහ තවත් පළාත් අටක සංක්‍රමණය සඳහා ප්‍රමුඛ වූයේ විවාහය වන අතර, එහිදී සංක්‍රමණිකයන්ගෙන් 25% කට වඩා වැඩි පිරිසක් විවාහය හේතුව සඳහන් කර ඇත. රැකියා-අභිමුඛ සංක්‍රමණය කොළඹ (37.5%) සහ ගම්පහ (26.1%) දිස්ත්‍රික්කවල ඉහළම අගය වාර්තා කළ අතර, පවුල් අවශ්‍යතා සඳහා සංක්‍රමණය වූ වැඩිම ප්‍රතිශතය ත්‍රිකුණාමලය දිස්ත්‍රික්කයෙන් (22.6%) වාර්තා විය. වවුනියාව සහ මුලතිව් දිස්ත්‍රික්කවල ද පවුල් අවශ්‍යතා හේතුවෙන් සැලකිය යුතු සංක්‍රමණයක් (19.6% බැගින්) වාර්තා විය. ස්ථිර පදිංචියට නැවත පැමිණි වැඩිම ප්‍රතිශතය යාපනය දිස්ත්‍රික්කයෙන් (25.4%) වාර්තා වූ අතර, අධ්‍යාපන සම්බන්ධ සංක්‍රමණය මඩකලපුව (25.3%), කොළඹ (11.8%) සහ මහනුවර (10.6%) දිස්ත්‍රික්කවල ප්‍රමුඛ විය. උතුරු පළාතේ, අවතැන්වීමෙන් පසු නැවත පදිංචිවීම කිලිනොච්චිය (49.0%), මන්නාරම (45.5%), සහ යාපනය (40.8%) යන දිස්ත්‍රික්කවල ප්‍රධාන සාධකය විය. ස්වභාවික විපත් හේතුවෙන් වවුනියාව (16.5%) සහ මුලතිව් (11.7%) දිස්ත්‍රික්කවල සංක්‍රමණය සිදු වූ අතර, සංවර්ධන ව්‍යාපෘති අම්පාර (13.3%) සහ පොළොන්නරුව (11.8%) යන දිස්ත්‍රික්කවල පදිංචිය වෙනස් කිරීමට බලපෑවේය. මෙම දත්ත මගින් විවාහය සංක්‍රමණය සඳහා ප්‍රමුඛතම සාධකය බවත්, රැකියාව, පවුල් අවශ්‍යතා, අධ්‍යාපනය සහ නැවත පදිංචිවීම ශ්‍රී ලංකාවේ දිස්ත්‍රික්ක පුරා සංක්‍රමණ රටාවන් හැඩගස්වන බවත් අවධාරණය කරයි.
“විවාහය” දිස්ත්‍රික් මට්ටමේ සංක්‍රමණය සඳහා ප්‍රමුඛතම හේතුවයි
